Open Money en Democratie

Vanaf 2007 hielden Ernie Yacub en Michael Linton een internet radio show op het platform BlogTalkRadio. Dit is de eerste episode.

Ernie
Dag wereld! Je luistert naar Open Money op BlogTalkRadio. Ik ben Ernie Yacub aan de noordwest kust van Turtle Island. Michael Linton is de ontwerper-ontwikkelaar van het LETSysteem, de meest gebruikte gemeenschapsmunt in de wereld. En hij is hier vlakbij. Hallo Michael!

Michael
Hallo Ernie!

Ernie
Colin Stark is de vice president van Canadians for Direct Democracy en hij is in Vancouver. Hallo Colin!

Colin
Hallo Ernie en Michael!

Michael
Hallo Colin!

Ernie
Dus vandaag zullen we het hebben over geld en democratie en jullie zijn de kenners. Dus laten we met jou starten, Colin. Kan je ons vertellen wat “democratie” betekent? Ik bedoel maar … We moeten eerst de term definiëren, nietwaar?

Colin
Natuurlijk. En ik wil het duidelijk maken dat we het niet hebben over de politieke definitie van “democratie”. We hebben het hier over directe democratie. Het systeem in Zwitserland dat reeds zo’n 140 jaar in werking is, is waarschijnlijk het beste praktijkvoorbeeld van wat bestaat onder de naam van directe democratie op deze planeet. En we definiëren dat als het recht van de burgers om referenda te houden over enig welke kwestie. Dus het is een recht, geen privilege. En het is een referendum, geen volksraadpleging of nog erger, een enquête. En het is een burgerrecht over het eender welke kwestie gaat. Het is niet zo dat de overheid kan zeggen: “Oh, we gaan geen referendum houden over de Olypische Spelen. We willen jullie steun, dus doen we een promotiecampagne om iedereen voor de Olympische Spelen te winnen.” Nee! In Zwitserland hebben burgers 4 keer per jaar het recht om voor eender welke kwestie te stemmen waarvoor voldoende mensen tekenen en dit voor het hele land, of het canton, of het district waar ze wonen. En die stem is bindend. Het is een referendum. Het is bindend voor de overheid. Men kan daarbij alles herroepen wat de overheid doet. Dit kan door een eenvoudige meerderheid van 50 percent plus één. Er valt veel meer over te vertellen. Maar dat is de eenvoudige definitie.

Ernie
Dat klinkt heerlijk en prachtig. En we zullen erover praten waarom er zo’n weerstand tegenover is. Wel, misschien. We praten misschien over wat geld ermee te maken heeft. En dat is jouw afdeling, Michael. Geld, gemeenschapsmunten, LETSystemen.

Michael
Wel, ik zou de ideeën die Colin naar voor bracht over de rechten van het individu erg in de verf zetten. Wat kunnen mensen doen? Welke rechten hebben ze? Nu, voor een referendum heeft een overheid nooit aandacht moeten schenken aan het recht van deze individuen die dit doen. Met geld ligt dit anders. We kunnen vormen van monetaire netwerken creëren, welke een vorm van kiezen zijn, … een vorm van de wereld bepalen hoe je haar wilt zien. Je wijdt je inspanning eerder aan dit dan aan dat. De manier waarop we ons geld besteden maakt verschil. Dus, als we gemeenschapsgeldsystemen creëren, dan worden deze geldsystemen op diverse niveaus verschillende vormen van kiessystemen.

Ernie
Dus je kiest met je geld?

Michael
Daar komt het op neer. En ik denk dat dit veel dieper speelt dan de mensen in het algemeen doorhebben. Het is niet zoals gokken op iets, weet je. Geld op dit paard zetten, of zoiets. Het is dat de wereld voortkomt uit de acties die we in beweging zetten en de consequenties ervan … enz. Zoveel van dat wordt aangedreven door geld. En momenteel is dat door een monopoly geld.

Ernie
Wat? Wacht even. Wat bedoel je met een monopoly geld?

Michael
Ik bedoel een geld dat gemonopoliseerd is door de natie-staten en het bankensysteem. De conventionele financiële instituten hebben ons een enkelvoudig wettig betaalmiddel gegeven in welhaast alle moderne natie-staten. En dat geld moet een monopoly zijn in deze landen. Anders, wel, indien iedereen dit geld produceerde dan zou het totaal waardeloos worden. Dus, ze zijn toegewijd aan enkelvoudigheid en controle. Zoals de bijna gehele overheid dat is in alle opzichten.

Ernie
Wat natuurlijk anti-democratisch is. Nietwaar, Colin?

Colin
Zeker. Maar … Ik er wil niet meteen te diep op ingaan, maar van zodra iemand het woord “democratie” gebruikt in deze wereld, moet je je afvragen wat ermee bedoeld wordt. Want de meeste mensen zijn geindoctrineerd met het idee dat we in een democratische samenleving leven. En je hoort mensen dat de hele tijd zeggen en niemand betwist het.

Ernie
Maar jij betwist het?

Colin
Zeker! En het is ook erg dat er gezegd wordt dat overheid verantwoordelijk is voor het volk. Onzin! Als ik dat mag zeggen op BlogTalkRadio. Van zodra je het woord democratie of verantwoordelijkheid hoort, weet je dat je leugens hoort. Ik hou er niet van als een radicaal over te komen.

Ernie
Oh, doe maar. Dat is goed, hoor. Wees jij maar de radicaal. Ik zal hier de gematigde zijn. Dus, Michael. Wat heeft geld te maken met democratie? Ik bedoel, wat heeft geld te maken met het probleem van de democratie?

Michael
Wel, we hebben het huidige probleem dat democratie een zwendelnaam is voor een zwerversplaats waar alles voor de winnaar is en de machtigen degenen zijn met de controle over het geld. In feite beheren de bedrijven en de gevestigde belangen het geld. Ik herinner me eens een conferentie in de Verenigde Staten over hervorming van financiering van verkiezingen. En hun slogan was: “Haal het geld uit de politiek”. En mijn commentaar op het podium was dat ik dacht dat de meeste mensen niet in de politiek waren om er geld uit te halen. Dat was een wrang gevoel voor humor dat niet erg in de smaak viel. (gelach) … Maar het is een spel. Het is wie heeft het hier voor het zeggen? Wie bepaalt de bestemmingsplannen en de belastingen? Of, gewoon de subsidiesystemen van de overheid? En het lijkt erop dat mensen met geld bij het geld blijven. En de overheid in de Verenigde Staten heeft zichzelf verkocht aan een laag belastingsregime. De hoogste belastingsschijf in de Verenigde Staten was 73%. Maar dan, onder de betovering van Reagonomics en het Milton Friedman gedoe en al die opwinding lieten ze de hoogste belastingsschijf zakken tot in de 20. Waar het nog altijd is. Ik denk dat het 28 of 32 is of zoiets. Wel, dit is gewoon de rijken worden rijk en op de manier waarop ze het leuk vinden. Dus financieren ze de politieke partijen. En de politieke partijen controleren de media. En de media haalt de kluis binnen. Dus we kunnen bijna zeggen dat het zeker geen democratie is momenteel. En het is heel duidelijk dat het competieve materiële geld een stuwende invloed is in het voortduren van die stijl van nep-democratie.

Ernie
Ben je het daarmee eens, Colin?

Colin
Jazeker, Ernie. Ik ben er zeker van dat we diep zullen ingaan op zowel het geld-aspect als het democratie-aspect. Maar voor we dat doen, wil ik iets duidelijk maken. En ik ga citeren uit het werk van een kerel genaamd Plato …

Ernie
Ik heb al van hem gehoord! (gelach) Plato! Die speelde toch bij de Boston Red Sox?

Colin
Ja, die is het! (gelach) Ik lees vanaf pagina 16 van de vertaling van Plato’s Republiek. En ik wil me niet voordoen als geleerde in de Griekse oudheid, .. maar het punt dat ik wil maken is dat deze zogenaamde democratie ingebakken zit in onze taal. Het is de basis van ons onderwijssysteem. En hier 2000 jaar geleden spreekt Plato over democratie. Hij zegt: “Gerechtigheid is het belang van de sterken, de sterkeren”. En hij legt dit verder uit, “De heersende klasse in elke staat zal een zekere manier van gedraging afdwingen van haar onderdanen om haar eigen belangen te dienen. Moraliteit is niets meer dan deze gedragsode. Dus dwing haar af.” En dan gaat hij daar verder op door in het hele hoofdstuk en het hele boek. Maar ik denk dat we moeten begrijpen dat hetgene wat ons aangeleerd wordt sinds de kindertijd en wordt begrepen als moraliteit in feite niets meer is dan een zeker soort gedrag dat aanhankelijkheid inhoudt aan het geldsysteem, en aanhankelijkheid aan de politie en aanhankelijkheid aan de eerste minister. Dat is wat we geloven als menselijke wezens. We zijn opgevoed om te geloven dat dat moraliteit is. Dat is grote verhaal, zoals je wil. Het is dus zo diepgeworteld dat het voor ieder van ons moeilijk maakt te begrijpen wat een totaal vrij ontwerp van, bijvoorbeeld, een geldsysteem, of een democratisch overheidssysteem inhoudt. We weten echt niet wat dat betekent.

Ernie
Geld overschaduwt moraliteit zou ik zeggen. Wat denk jij, Michael?

Michael
Met geld versus moraliteit gok ik altijd op het geld, weet je. Er is zelfs geen neuslengte verschil. Geld zal met afstand winnen. Ja, machtsystemen neigen ertoe systemen te creëren die machtsystemen beschermen. En geld als het hoofdzakelijke mechanisme van onze sociaal-economische commerciële wereld is daarvan de grote trots. Degenen die het geld controleren, lijken de overheid te controleren. Degenen die de overheid controleren, lijken het geld te controleren. En 90% van ons bevinden zich buiten de kern van het spel. En te veel van ons proberen er in te geraken. Dat maakt deel uit van de dogmatische ideeën. 80% van de maatschappij lijkt wanhopig begerig om bij het feestje te geraken eerder dan voor hun thuis te zorgen. Het draait niet om economie. Het draait om opwinding en winnen. En dat geldt net zo voor de poltiek.

Dus ik denk dat er geen hoop is voor de democratie, de echte democratie, tenzij er zich een verschuiving voordoet in het geld-kader. De wandelgangen van de macht zijn ingenomen en niemand wil er weg.

Ernie
Wel, laat ons het hebben over het verschuiven van het geld-kader, zoals je zei. Waar je het over hebt, is waar deze show over gaat en dat is Open Money. Dus misschien kan je ons een kleine introductie geven van Open Money?

Michael
Wel, de basis van het conventionele geld is dat het hun spul is. En het komt van de banken en de centrale overheid of wat dan ook. En dat is het spul dat we laten rondgaan. Nu, van zodra je in een situatie belandt waar ik geen geld heb om handel te drijven met jou omdat ik blut ben,betekent dat dat dan de wereld stopt? Ik heb geen geld dus ik kan niets doen? Want ik kan misschien wel veel tijd en een hoop vaardigheden hebben. Dus wat als je me toch je product laat gebruiken? Jij verkoopt me het brood of het vat bier en ik geef je een formele belofte dat mijn tijd, of iemand anders’ tijd, je ten dienste staat ergens in de toekomst. Nu, in het bijzonder wanneer mijn formele belofte die ik je aanbied, de ik-ben-je-wat-tijd-verschuldigd, wordt begrepen als verhandelbaar. Dus als jij eigenlijk wil wat Colin aanbiedt, dat je het geld dan bij hem kan spenderen. Want het IS geld. Mijn belofte om mijn tijd te verstrekken kan gezien worden als een hele eenvoudige en scherp omlijnde vorm van monetair instrument. Het is mijn belofte. En nu is het iets dat jij kan gebruiken om iets van Colin te verkrijgen, zodat Colin misschien iets van mij kan verkrijgen. Nu, dat maakt dat ik niets meer gezegd heb dan: Goh, Ernie, ik zou je graag betalen. Maar ik kan niet. Ik heb geen cash geld. Hier heb je een belofte van mijn tijd. Je kan die belofte bij Colin gebruiken. Colin kan ze bij mij gebruiken. We zijn allen vereffend en voldaan. Nu, we hebben niemand toestemming moeten vragen om deel te nemen in dat proces van de gift van onze diensten te onderhandelen en dat te vereffenen onder ons. En dat is Open Money. Open Money is zeggen: Wakker worden mensen! Geld is wat je zegt wat het is en we kunnen kleine, grote netwerken en interregionale netwerken vormen. We kunnen deze methode van score bijhouden gebruiken. Want dat is het gewoon. We registreren gewoon wat we denken dat dingen waard waren en wie wat gaf aan wie enzomeer. Het is een vorm van meten …

Ernie
Ok, we zullen later verder op de details ingaan. Ik wil Colin er terug bij halen. Colin, jij kent een beetje deze materie. Was hetgene wat Michael zojuist vertelde zinnig voor jou?

Colin
Jazeker. En om de advocaat van de duivel te spelen om het een beetje duidelijker te maken, laat me je vertellen dat ik Michael al zo’n 20 jaar ken en zijn vreemde theorieën misschien wel meer dan 20 jaar. En ik begrijp ze tot op zekere hoogte. Maar ik heb nog nooit in een Open Money maatschappij geleefd en in mijn achterhoofd hoor ik nog steeds kleine stemmetjes zeggen: Ja, leuk hoor. We weten wel dat geld niet aan de bomen groeit! Je moet echt werken voor je geld, hoor! En weet je, je zal nergens geraken zonder te werken, hoor! Je bent een luie leegloper! En wat bedoel je met dat je een rechtvaardige deel zou moeten hebben? Allemaal van dat soort dingen! En ik denk dat dat hetgene is waar Plato het over had wanneer hij zei dat geld … dat de heersers een systeem oprichten en dat ze het ethiek of moraliteit noemen. En wij geloven erin! En we hebben geen andere taal dan deze kleine stemmetjes die in ons hoofd rondgaan.

Ernie
Goed punt! De taal is heel belangrijk.

Michael
Ja. Dat is wat Orwell zei, weet je. In “1984” stond het Ministerie van Informatie helemaal voor de controle van de woorden. Goed en goed … ongoed. Dat waren de woorden. Laat ons het niet te ingewikkeld maken. Taal is een kolossale component van wat we vandaag de dag in moderne taal “merknamen” zouden kunnen noemen. Hoe wordt dat ding gezien in de wereld? Wel, het wordt vaak gezien door de etiketten die eraan verbonden werden en de associaties die mensen hebben opgebouwd rond deze etiketten. En rond geld, en rond democratie, en rond sex, drugs en rock’n’roll heeft iedereen meningen, hele diepe, hele persoonlijke. En in het algemeen totaal ononderzocht. En zo zou het machtsysteem het graag laten. Ik bedoel maar, George Bush spreekt over democratie alsof hij het echt meent. Maar, mijn God, waar heeft hij het over?

Ernie
Ja, dat herinnert me aan een lied van Leonard Cohen: “Democracy is coming to the USA”. Briljant!

Michael
Dus moeten we aan de woorden werken. We moeten de taal terug opeisen in onze conversatie, in onze retoriek, in ons schrijven … om anderen aan te moedigen buiten de hokjes te denken waar ze voorzichtig en gemakkelijk in werden samengedreven.

Ernie
En dat is één van de dingen waar jij aan gewerkt hebt. Jij hebt gewerkt aan het herdefinëren van het woord “geld”.

Michael
Het terug opeisen, ja. Bijvoorbeeld, er wordt vaak gesproken over “echt geld” en dan zijn er al deze “gemeenschapsmunten” alsof zij een kleine toevoeging zouden zijn in de marge. Kleine staartvinnen op je Chevy of zoiets. En het punt dat ik … en ook jij, Ernie … dat wij sinds 10 jaar maken is dat de oorsprong van geld in de sociale daad ligt. Niet in het uithouwen van een zak goud ergens uit een berg. Of door de declaratie van het monopoly van het wettige betaalmiddel door een centrale autoriteit. De wijdere omschrijving van geld is dat het een belofte is die we gebruiken om onze giften te onderhandelen. En daarin is het conventionele geld een deelverzameling die afwijking veroorzaakt in de evolutie van een intelligent sociaal systeem. Ik denk dat Plato voor multi Open Money geldsystemen gekozen zou hebben mocht hij een Palm Pilot of Blackberry of zoiets gehad hebben. Hij zou er zich helemaal middenin bevinden.

Ernie
Je denkt niet dat het gewerkt zou hebben met stenen tabletten?

Michael
Moeilijker. Dat neemt veel tijd. Je moet …

Ernie
Je moet de steen kerven. Maar eerst moet je de steen uitkiezen. Dan moet je hem kerven. Dan moet je hem rondmaken. Dat is … ja … moeilijk.

Michael
Ja. Dus, de technologie is heel wat gemakkelijker dan vroeger. Maar het principe blijft hetzelfde. Als je je woorden met kwaliteit gebruikt. Als je zegt dat je iets gaat doen en het dan doet. En dat wordt bekend. Dan is dat een productieve manier om je middelen beschikbaar te stellen aan anderen, aan diegenen die hun middelen op hun beurt ter beschikking stellen aan jou, in de gemeenschap, in de gemeenschappellijke rijkdom. Dus ik zie Open Money als de verzameling waarin conventioneel geld een heel kleine en hopelijk verschrompelende deelverzameling is, een gek kankergezwel dat helemaal niets te maken heeft met het bijeenbrengen van de sociale wereld en de economische wereld door het fysieke en het persoonlijke.

Ernie
Dus je ziet deze kleine en grote netwerken die gemeenschapsmunten gebruiken als uitwisselingsmiddel schaalbaar? Ik bedoel maar, de meeste mensen denken aan, zoals je zegt, een “sociale munt”. Ithaca Hours is een voorbeeld van het soort gemeenschapsmunt waar mensen naar kijken en zeggen: “Oh, is dat niet leuk? We zouden er zelf ook zo één moeten hebben met mooie foto’s op onze biljetten, zoals de Salt Spring dollars waar ze artiesten hebben die dit mooie geld creëren.” (Colin lacht) Heb je die ooit gezien, Colin? De Salt Spring dollar?

Colin
Nee. Maar ik heb er een beschrijving van gekregen. En toen Michael aan het praten was, begon ik te begrijpen wat hij bedoelde met Open Money als iets heel fundamenteel, heel begrijpelijk, in haar essentie, heel eenvoudig. En het andere deel van, de advocaat van de duivel, herinnerde zich dat ik gisteren nog sprak vanuit het publiek op een publieke bijeenkomst die werd gehouden door een politicus. En ik sprak over Open Money en democratie. En onmiddellijk werd dat vertaald als “coöperaties”. En van daar ging het naar Mondragon, de coöperatie in Spanje die zo succesvol geweest is, en naar Vancity, de coöperatie in Vancouver die werkelijk een bank is. En ik denk dat dat maar zover is als de meeste mensen democratie en geld of Open Money kunnen begrijpen.

Michael
Ja. Ze neigen ertoe dit te bekijken als cowboys en indianen, zwart of wit, de goeden en de slechten, weet je wel. Van zodra je praat over iets dat wat sociaal of wijdser is, dan gaat het van “Oh, ja, ja. Het is zoals de coöperaties zoals Mondragon.” En dat is het enige hokje waar je het kan plaatsen. Het is nog steeds een gevecht. Maar zo ben je nog steeds aan het vechten. Dat is het beste wat je ervoor krijgt. Wat was die bijeenkomst daar, Colin? Waar ging het over?

Colin
De spreker had het over de rol van de coöperatie in de moderne samenleving. Het thema van zijn voordracht was dat de coöperaties meer macht gekregen hebben in de laatste honderd jaren. En dat ze nu vrije, volledig legale entiteiten zijn, net zoals personen. Hun aansprakelijkheid is beperkt. En het derde punt was het belangrijkste. Ze hebben nu bij wet in de Verenigde Staten, en bevestigd door het hoogste gerechtshof enkele jaren geleden, de wettige verplichting om hun winsten te maximaliseren. En enige andere verplichting die zij hebben ten opzichte van aandeelhouders, klanten of eender wat is ondergeschikt aan hun wettige verplichting aan de aandeelhouders om de winsten te maximaliseren. Dus, in plaats van, … ik bedoel maar, het is een heel sympathiek onderwerp voor mij, maar als ik er op probeer te wijzen dat dat maar een heel klein gedeelte is van democratie en geld, en dan raken we verzeild in Mondragon en het coöperatieve Vancity ding. Je kan het de spreker nageven dat hij de Ithaca munt aanhaalde en zei dat hij het kende, weet je wel, en dat het een soort geldspel is. Nu … hij was zo goed geïnformeerd als hij maar kon zijn. En hij is een slim persoon.

Michael
Wie is die slimme persoon?

Colin
Waarom?

Michael
Wil je hem niet noemen?

Colin
Wel, liever niet, want hij is een politicus die echt meer begrijpt van deze dingen dan de meeste politici.

Ernie
Wel, misschien wil hij wat reclame. Als hij een politicus is zal hij best wat aandacht willen.

Colin
Wel, we kunnen hem misschien een keer in het programma uitnodigen.

Michael
Dan moeten we wel zijn naam kennen.

Colin
Oh, maar ik ken zijn naam.

Ernie
ik denk dat dat een oxymoron is: anonieme politicus.

Colin
Wel, het is gewoon een jonge kerel.

Ernie
Een jonge kerel? Ok. (gelach)

Michael
Een verse dus, nog niet helemaal ontwikkeld. (gelach)

Ernie
Dus … In deze bijeenkomst over bedrijven die winsten maximaliseren, werd daar het woord “geld” gebruikt?

Colin
Ik denk dat het woord “winst” eerder gebruikt werd dan …

Ernie
Maar werd het woord “geld” gebruikt?

Colin
Waarschijnlijk, maar ik weet het niet zeker. Ik bedoel maar, de meeste mensen maken geen onderscheid tussen geld, profijt, bruto winstmarge. Ik zou allerlei technische boekhoudkundige termen kunnen kunnen aanhalen zoals wat winst is of wat geld is, maar het is allemaal warpraat.

Michael
Mm-hm. Ja, het draait allemaal rond het accumuleren van macht, bezittingen, contole. Dat is echt de bedrijfsstructuur. Het is deze verbazingwekkende herdefiniëring van hoe mensen samen kunnen komen en terzelfdertijd verantwoordelijk en onverantwoordelijk kunnen zijn. En dit vonnis, dat je zojuist vernoemde, Colin, dat de winst van de aandeelhouders het hoogste goed is en dat dit voor alles gaat in de …

Ernie
Behalve dan voor de winst, het geld van de CEO.

Michael
Nee, nee, hij maakt ook deel uit van de aandeelhouders. En het argument is dat de CEO een hoop verdient en dus de aandeelhouders ook. Dat maakt iedereen blij omdat hun wederkerig gedrag het stelletje geldschrapers verheft.

Ernie
En zo komen we ertoe, het draait allemaal om het geld.

Michael
Het draait allemaal om het gevecht, om de competitie. En competities en gevechten worden gecreëerd bij gebrek aan betere alternatieven. Het gebrek aan onderhandelde samenwerkingen en aangename relaties en win-win omkadering. Conventioneel geld, conventionele politiek, conventionele oorlogvoering is altijd win-verlies gedoe geweest. En zo zal het blijven. En we moeten naar andere lagen in de maatschappij evolueren. En ik wil hier niet elitair doen. Ik zeg niet, dit is alleen voor de goede mensen. Ik zeg maar, wie wil dit spel spelen? Ze spelen met messen en geweren aan deze kant van de kamer. Wie wil er hier komen en spelen met … ehm …

Ernie
teddyberen!

Michael
.. teddyberen …

Ernie
En zachte knuffelspeeltjes! In elk geval, we zijn halfweg door het programma heen. We hebben nog 33 minuten. Ik dacht, misschien moet ik de mensen laten weten dat ze naar Open Money op BlogTalkRadio luisteren. Mijn naam is Ernie Yacub. Ik praat met Michael Linton en Colin Stark. En we praten over geld en democratie. En de resterende tijd, het volgende half uur gaan we een beetje dieper in op het zachte geld. Dat is voor jou, Michael. Zacht geld.

Michael
Dieper in het zachte spul, ehm? Wel, ik denk in relatie tot het algemene concept van democratie, waar Colin ons misschien even aan kan herinneren. Geef ons eens even het stukje. De meme die alle memes overschaduwt … over democratie, Colin. Voor de dag ermee.

Colin
Directe democratie is het recht van de burgers om referenda te houden over om het even welke kwestie.

Ernie
Bindende referenda, nietwaar?

Colin
Per definitie is een referendum bindend. Een volksraadpleging is niet bindend. Er vond een verschuiving in de taal plaats de laatste 50 jaar.

Ernie
Opnieuw, het taalprobleem. Voor je hier verder gaat, Michael, dacht ik dat ik misschien onze luisteraars even moet laten weten dat er een chatlijn is voor dit programma. En mensen kunnen ons een bericht sturen. Laat ons weten of je daar ergens aan het luisteren bent. Of als je een vraag hebt, of als je wil deelnemen aan de conversatie, stuur ons een bericht, een bericht op de chat-lijn van BlogTalkRadio/openmoney. Als je meer wil weten over gemeenschapsmunten, Open Money, wederzijds kredietsystemen, LETSystemen, ga dan naar lets.net . En deze URLs zijn ook terug te vinden op de chat lijn: openmoney.org , openmoney.editme.com en openmoney.info .

Colin
En de directe democratie website?

Ernie
Oh verdorie, de directe democratie website. […] Kan je ons die URL nog eens geven, Colin?

Colin
Dat is www.npsnet.com/cdd , wat staat voor Canadians for Direct Democracy. […]

Ernie
Ok. Terug naar jou, Michael. Zacht geld. En ik denk dat we misschien helemaal terug kunnen gaan naar het basisidee van een LETSysteem waar elk account begint op nul. Je gaat negatief. Je gaat positief. Ik denk dat het nuttig is om het daar even over te hebben.

Michael
Wel, het is interessant, want het is nogal democratisch ontstaan. In Comox Valley waren we in de situatie beland dat er geen merkbare hoeveelheid geld meer in omloop was. En hele groepen onder ons waren manieren aan het bekijken om te onderhandelen over het bekomen van brood op de tafel, dak op het huis. En hoe doen we dat? En we realiseerden ons dat we onze eigen buurtgeld moesten creëren. Ons geld voor onze gemeenschap. En dan hadden we lange discussies over hoeveel we zouden moeten creëren. We realiseerden ons snel dat het zinnig was om alles in dollars te meten want dat was hetgene wat we al deden. En het zou boekhouding en prijszetting heel helder maken voor mensen. Het is gewoon een ander meetlint. De meeteenheid is dezelfde. Een inch is een inch. Een dollar is een dollar. Maar we moesten onze eigen eenheden hebben. Dus, laat ons de Comox Valley dollar hebben. Nu, het eerste probleem dat zich stelde was, hoeveel zullen we ervan maken? Want we realiseerden ons dat het maar gewoon papier was. Ok, hoeveel moeten we ervan drukken en aan onszelf geven om te beginnen? Dat was de grote vraag. En we realiseerden ons snel dat duizend dollar te veel voor ons was om vertrouwen in het idee te hebben. Mensen zeiden, wel, als we met 20 zijn en we allen duizend dollar hebben, dat is twintig duizend, dan wed ik dat het niet lang zal duren voor er 15 van deze terechtkomen bij iemand. En de rest zit dan weer zonder geld. Dus wat doen we? Zal degene met de 15 geloven dat hij er waarde uit kan krijgen? Of zal hij panikeren en het gewoon dumpen? Zou er een geldloop zijn? Mensen hadden zoveel vragen over de stabiliteit van dit totaal fictieve spel. Er was niet veel vertrouwen. En we dachten, ok, laat ons het verminderen. Laat ons elkaar honderd dollar geven om mee te beginnen. En het antwoord hierop was, wat kan je daarmee doen, met honderd dollar? Het is niets. Onze economie draait momenteel op 50.000 dollar per persoon in Canada, of zoiets. Dus, dachten we hier dat honderd dollar een goed getal zou zijn voor het Comox Valley geld? Dat leek onzinnig. En dan realiseerden we ons uiteindelijk dat de grond van de zaak was dat we geen geld hadden. We hadden geen ondersteuning of verzekering, of goudstaven die we ergens in een achterkamer apart konden leggen om dit geld te onderbouwen. We hadden er geen. Dat was de waarheid. Er was geen geld. Dus als we allen in ons netwerk op nul startten, dan was dat de waarheid. En dan is de persoon die negatief gaat, zoals in een debetstand, die heeft het geld uitgegeven. De ene gaat negatief. De andere gaat positief. Dat is hoe het er uitziet. Ik ga omhoog. Jij gaat naar omlaag. Dat is het soort beweging over het hele netwerk. De mensen die negatief gaan, hebben geld gecreëerd. Zij hebben gezegd: “Mijn positie in het netwerk op min 500 betekent dat 500 dollar van mijn tijd of koopwaar beschikbaar zal zijn voor andere mensen die en ze kopen.” We maken dus beloften. En deze zijn een buitengewone daad van persoonlijke onafhankelijkheid en democratie en verantwoordelijkheid. Het creëert in feite een kleine zelfregulerende gemeenschap die geen hiërarchische controle nodig heeft. Het moet eenvoudigweg een zekere graad van zelfbewustzijn hebben. En in de meeste kleine gemeenschappen weten mensen wat er gaande is. Mensen weten bij wie ze een goed gevoel hebben. Wiens bedrijf betrouwbaar is. En wiens bedrijf een beetje onbetrouwbaar is … “Maar het is een leuke kerel, dus geven we hem een beetje … maar niet te veel.” En het is door deze informele onderhandelingen en persoonlijke relaties en ervaringen dat de democratie van het lokale geldsysteem zichzelf definiëert. Nu, het is nogal merkwaardig dat van zodra we deze dingen uitbrachten en we erover begonnen te praten, mensen verenigingen zonder winstoogmerk wilden vormen, verkiezingen van de bestuursleden wilden houden, zodat het allemaal democratisch kon zijn.

Ernie
En achter subsidies aangaan. Vergeet de subsidies niet.

Michael
Oh, en al die kleine dingen die ermee samengingen … Maar het kwam erop neer dat de systemen dingen werden die mensen wilden controleren vanwege een hoop redenen. Ze dachten dat het beter zou werken als het beter gecontroleerd werd, dat als er een beoordelingsraad was of dat er kredietlimieten waren of dat er betrouwbare bestuursleden waren in de organisatie, of zoiets. Ze hadden allerlei ideeën over hoe dit-zal-beter-werken-als. En dus implementeerden ze het instrument dat ze dachten dat democratisch was. Wat betekent, één persoon, één stem, eens per jaar. En dan hebben we het comité. En natuurlijk, het is alles behalve democratisch. Het draagt enkel het etiket, het label. En het geeft mensen een soort van politiek correct gevoel. Ofwel, we doen het juiste ding. En je kan ons niet verwijten dat we radicaal zijn. We zijn echte leuke mensen. En elk stuk van de zogeheten “democratie” die toegebracht werd aan de LETSystemen was extreem contra-productief. Dood door een comité.

Ernie
Dood door comité … Colin? Colin, dood door comité. Wat Michael zei over de LETSystemen die overal verschenen met deze comité’s, besturen en bestuursleden, waarvan iedereen zou zeggen, … wel, dat is de democratische manier. Ben je het eens met Michael’s analyse?

Colin
Wel, ik vind het eerlijk gezegd nogal raar, Ernie. Aan de ene kant ben ik in vele strikt geleide organisaties geweest, typisch enorme multinationale bedrijven waar ik voor gewerkt heb, en zogeheten democratische organisaties, zonder winstoogmerk, enz. Zelfs kerken, God allemachtig. En … wat Michael zegt is wat gebeurt in de praktijk. Ik begeef me op filosofisch vlak waar ik niets van af weet op dit moment, maar is het omdat we fundamenteel autoriteit met waarheid verwarren? Of zouden we werkelijk moeten erkennen dat waarheid autoriteit is? Of komt het doordat individuele mensen psychologisch niet capabel zijn om geen controle over hun naaste uit te oefenen? Dat vanaf wanneer drie mensen samen zijn, één de baas moet zijn en de andere twee onderdanig? Ik denk dat we hier een diepe filosofische, psychologische grond raken.

Michael
Ik zou zeggen dat het een algemene sociale constructie is. Dat wanneer er iets is dat kwaliteitswaarde heeft, een goed iets, een goede plaats, een goede … ehm … een goede koe, een goede aanwinst, een goed ondernemingsidee, dan is er een neiging van allerlei soorten mensen om zich zorgen te maken om het te verliezen. Het draait altijd om het verliezen. Het is niet vaak … Ik wil winnen met dit en de leiding hebben. Er was bijvoorbeeld zeer weinig corruptie in de LETSystemen. Wel, een beetje in de subsidie-aanvragen, weet je wel: “We doen het op onze manier en we doen het in het geheim en we noemen het democratisch en zo meer.” Maar meer typisch alles wat gebeurde in deze soort “instituut-LETSystemen”, was dat mensen het schijnbaar gebrek aan structuur en controle vreesden. Het was alsof hen een fiets werd gegeven en ze wilden driewielers of vierwielers. Ze vertrouwden niets met minder dan vier wielen. Dus, van zodra je kan fietsen, bindt er dan twee aan elkaar. En dat is het dan. En nu zijn we veilig. Het is gewoon een reflexmatige reatie op als dit iets goeds is, dan kunnen we het maar beter controleren.

Ernie
Wel, en als het een collectief iets is, als er een netwerk is, een groep mensen, zoals het eerste LETSysteem in Comox Valley, dan zijn er mensen in de hele Valley die accounts krijgen in het LETSysteem die op nul beginnen. En ze beginnen handel te drijven. Ze beginnen dingen van elkaar te kopen zonder … Als jij er niet was geweest, … de manier waarop ze dat benaderd zouden hebben, zou zijn door eerst een comité op te zetten en dan de vereniging zonder winstoogmerk, een legale opgerichte structuur.

Michael
En jaarlijkse verkiezingen. Er zouden jaarlijkse verkiezingen geweest zijn.

Ernie
Ja, al die dingen. En … dat is wat gebeurde met heel veel LETSystemen die gestart zijn ten gevolge van het LETSysteem dat jij hier creëerde in de Comox Valley.

Michael
Ja, het werd gewoon zo algeheel begrepen. Je kan dit niet doen. Weet je wel … Je kan geen vrije vorm hebben van zacht zelf-organiserend sociaal gedrag. Dat is niet juist. Niet gepast. Dat gaat nergens heen.

Colin
Nee, dan kan niet, wel?

Michael
Ja, dat kan. Duidelijk. Zonder twijfel. Dat vonden we zeker zo. Je levert een systeem van relaties, een reeks van afspraken en een faciliteit om deze mogelijk te maken. En niemand moet dat organiseren of controleren. In het algemeen omdat …

Colin
God, dat wekt het spook van bloedloze technocraten en nerds die het computer beest loslaten. Een monster dat losbreekt en de hele wereld vernietigt! Hey, ik ben bang!

Michael
Ja, dat zal wel.

Ernie
Je moet niet bang zijn, Colin. En eigenlijk zijn het alleen de mensen van onze generatie die angstig zijn. De mensen die op Facebook zitten en Myspace en Google en Yahoo en zo, die hebben allerlei zulke netwerken.

Michael
Ja, het is zoals Ebay, weet je.

Ernie
En zij hebben helemaal geen hiërarchische structuren.

Colin
Wel, dat zal wel. En ik begrijp wat je zegt, Ernie. Ik speel hier de rol van de bange mens die daar ergens vertoeft die nog een kind met een reptielenbrein is, weet je. En laat me je een voorbeeld geven, …

Ernie
Een reptielenbrein, zei je?

Colin
Een reptielenbrein, ja. Laat me je een voorbeeld geven. Zoals je weet, Ernie en ook Michael, zo’n 20 jaar geleden, of het was 25, kwam er een boek uit, getiteld “Liefde is Angst laten varen” Het is nog steeds een courant boek. Je kan het nog steeds vinden en het is nog steeds heel waar. Het was misschien het eerste van misshien honderden, zelfs duizenden boeken die gepubliceerd werden over een filosofie die ik in feite zeer aandachtig bestudeerd heb de laatste 18 maanden. En liefde en angst zit zo diep geworteld in ons dat er maar twee emoties zijn volgens deze filosofie, liefde en angst. In mijn betrokkenheid de laatste 18 maanden met zeer vergevorderde beoefenaars van deze filosofie heb ik gemerkt dat het heel moeilijk is, zelfs voor de meest gevorderde onder hen om zelfs maar de meest simpele handeling te doen, zoals een wortel in twee snijden, zo eenvoudig, zonder angst te ervaren.

Michael
Wees angstig als je de wortel bent … Ok, ik weet wat je … Ik aanvaard dit helemaal. Ik denk dat het de natuur van de psyche is. Zij opereert aan de randen van haar eigen comfort. Ze merkt geen dingen op totdat ze merkt dat ze bedreigt wordt op één of andere manier. Het is dus de verlangen versus afkeer dimensie. De liefde-angst is altijd een dimensie waar mensen vatbaar voor zijn. En wat de angsten van de mensen zijn is hetgene dat we moeten aanpakken. Dat is absoluut bepalend. Maar niet iedereen. We moeten niet proberen om een communicatie te ontwikkelen over dit zodat we iedereen bereiken in de Lower East Side of iedereen in Alberta of waar dan ook. Je moet eigenlijk alleen die heel kleine sectie van mensen vinden. Die lijn van interesse en opgewondenheid die te vinden is bij mensen die minder angst hebben. Als ze van iets angst hebben, dan is het te laat. Ze willen er het eerste bij zijn. Ze willen de nieuwe ideeën meemaken. Ze zijn bereid om dingen te proberen en te bekijken hoe ze zijn En als we enige uitwisseling kunnen hebben met één persoon per 40. 2%-3% van de gemeenschap zal reageren op andere ideeën dan deze waar ze mee gevoed werden de laatste 40 jaar van hun leven. Dus de angst is er, maar we kunnen mensen aanspreken die …

Ernie
Ik denk dat het ook in het praktische ligt. Ik denk dat het ’m ook zit in het doen. Van zodra er een robuust gemeenschapsmuntsysteem, een Open Money systeem in één plaats aanwezig is, dan zullen mensen het overal gaan doen. Ze zullen als paddestoelen uit de grond rijzen.

Michael
Ja. Het eerste niveau creëert meer realiteit voor de andere. Het is net zoals fietsen …

Ernie
En meer comfort. En, zien is geloven.

Michael
Zien is geloven. Als je nog nooit een fiets gezien hebt en iemand stuurt je de onderdelen in een doos, en zegt, zet dit in elkaar. Hier zijn de instructies. Zet je er op en rij ermee. De eerste reactie zal zijn: “Je bent gek. Dat gaat niet werken.” Dus, mensen zullen er typisch een derde wiel aan zetten, en het stuur vastzetten. Want het stuur maakt het duidelijk instabiel. Dus ze fixeren het stuur zodat het enkel recht vooruit kan. In feite zou het misschien leuk zijn om het op tramsporen te laten rijden, of zoiets. Dus het oorspronkelijke concept van een fiets zou zo gemakkelijk en logisch helemaal geherdefiniëerd kunnen worden in iets anders door een angstige samenleving. Maar als je een half dozijn kinderen hebt zien rondtrappen op hun fietsjes in de straat, je bent vier jaar oud en iedereen ouder dan vier rijdt op een fietsje, dan heb je niet de minste twijfel in het instituut. Je bent angstig dat je gaat vallen maar je hebt geen angst dat de fiets niet zal werken. En er zal een tijd komen wanneer mensen gemeenschapsmunten zullen zien zoals fietsen. Het heeft twee wielen. Het beweegt. Dat is het.

Ernie Yacub, Michael Linton, Colin Stark

transcriptie en vertaling: Maarten Vandekeybus